Uitgelicht
Gijsbert Bos: “Stilstand op de A58 werkt door tot in onze keukens en kantoren”
Gijsbert Bos van Hutten vertelt op welke manier de A58 ambitieuze plannen van Hutten BV dwarsboomt.
Lees verder
- Files op de A58 zorgen voor hogere kosten, vroege routes en frustratie bij personeel.
- Het afremmen van bereikbaarheid werkt ontmoedigend voor ondernemerschap en samenwerking – juist de kracht van deze regio.
- Oproep aan Den Haag: “Maak af wat al tien jaar geleden is beloofd.”
Dagelijks bevoorraadt Hutten tientallen locaties in Brabant met vers eten, gastvrijheid en echte ontmoetingen. Want dat is waar het bij Hutten om draait. Maar om dat te leveren, moeten er elke dag vrachtwagens rijden – steeds wat vroeger, op steeds vollere wegen. “De A58 is niet zomaar een snelweg,” zegt Gijsbert Bos, directeur food & design van Hutten. “Het is een economische levensader. En die slibt dicht.”
De A58-campagne heeft het gesprek met Den Haag geopend. En met verhalen zoals dat van Hutten geven we invulling aan wat er op het spel staat.
“Elke dag staan we stil”
Als nationaal opererend cateraar is Hutten stevig in Brabant geworteld. Vanuit Veghel worden tientallen locaties in de regio dagelijks bevoorraad: van ziekenhuizen tot congreslocaties. “Zeker in Brabant hebben we veel relaties die elke dag rekenen op vers, gezond en lekker eten. En dat betekent: élke dag de weg op,” zegt Bos. “We rijden met vrachtauto’s naar Breda, Tilburg, Eindhoven, en verder. Maar het staat vrijwel altijd vast. Dat kost niet alleen tijd, maar vooral ook mensen.”
De kosten van stilstand zitten niet alleen in brandstof of vertragingen, maar vooral in personeel. “Een chauffeur die stilstaat, dat is duur. En frustrerend. Zij zijn niet in dienst gekomen om in de file te staan, maar om te rijden.” En hoewel Hutten probeert buiten de piekuren te plannen – routes vertrekken soms al om 3 of 4 uur ’s ochtends – blijft de druk toenemen.
“Wat er beloofd is, moet ook geleverd worden”
De verbreding van de A58 tussen Eindhoven en Tilburg is al in 2014 aangekondigd. “Maar tien jaar later is er nog niets gebeurd,” zegt Bos. “Je vraagt je af of je als regio wel serieus genomen wordt. Er is iets beloofd – en het komt er maar niet. Ondertussen groeit Brabant op alle mogelijke manieren keihard door, maar de infrastructuur blijft steken.”
En die druk is ook voelbaar voor personeel. Salesmanagers en serviceteams van Hutten zijn veel onderweg, maar verliezen steeds meer tijd op de weg.
“Voor vrachtwagens valt het nog wel mee, maar voor veel andere collega’s zijn de files een dagelijkse ergernis. En het heeft impact op hoe aantrekkelijk je als werkgever bent. Zeker in een arbeidsmarkt met een nijpend tekort.”
Wat kan er wél? “Thuiswerken, maar dat geldt niet voor iedereen.” Bos ziet dat thuiswerken voor kantoormedewerkers maar in beperkte mate verlichting biedt en benadrukt tegelijk het belang van fysieke ontmoeting. “Wij geloven in verbinding – in het échte gesprek, op locatie. Zeker in de hospitality draait het om context, gevoel, sfeer. En dat krijg je niet via een scherm.”
Maar wat zijn de alternatieven? Wie de file wil ontlopen ziet dat ze er nauwelijks zijn. “Openbaar vervoer is voor Veghel eigenlijk geen optie. Dus blijven we afhankelijk van de weg. En zolang daar geen ruimte bijkomt, zijn we veroordeeld tot vroeg vertrekken met daarbij nog steeds lange wachttijden en dus ook improductiviteit.”
Het maakt dat de ondernemer toch wel met zorgen kijkt naar de huidige situatie. Zoals de bredere impact die het heeft op de regio. “In Brabant zit het in ons DNA om samen te werken – dat zie je in Brainport, in netwerken, in familiebedrijven. Maar daarvoor moet je wél kunnen bewegen. Nu wordt ondernemerschap letterlijk afgeremd.”
Zijn oproep aan Den Haag is helder: “Investeer in de regio’s die economisch verschil maken. Maak af wat je hebt beloofd. Want stilstand is niet alleen frustrerend – het ondermijnt de kracht waar deze regio op draait.”
Vragen of meer informatie?
Wil je met ons in gesprek over dit soort uitdagingen en oplossingen — of overweeg je lid te worden? Neem dan contact op met Paul Teeuwen via teeuwen@vnoncwbrabantzeeland.nl of lik dan op de knop hieronder. We nemen altijd eerst contact met je op voor een kennismaking. Ook na het invullen van het formulier zit je nergens aan vast. 👇
Steun jij de boodschap ook? Sluit je dan aan in deze collectieve oproep!
De Nederlandse industrie kraakt in haar voegen. Werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland slaan samen met vakbonden CNV en FNV alarm over de toenemende druk op de basis- en maakindustrie in ons land. De boodschap aan de politiek – van links tot rechts – is helder: “Maak haast en red de Nederlandse industrie.”
De zorgen zijn groot: bedrijven schalen af, verplaatsen productie of sluiten volledig. Dit zet niet alleen duizenden banen onder druk, maar verzwakt ook de keten van toeleveranciers, waaronder veel mkb’ers en innovatieve start-ups. De oorzaak ligt onder meer in hoge energiekosten, trage vergunningprocedures, onvoorspelbaar beleid en achterblijvende infrastructuur.
Terwijl andere landen fors investeren in hun industrie, dreigt Nederland achterop te raken. En dat terwijl we alle ingrediënten in huis hebben: goed opgeleide mensen, sterke logistieke verbindingen en natuurlijke energiebronnen. Nu is het moment om onze industrie toekomstbestendig te maken.
De oproep aan de politiek: zorg voor een eerlijk speelveld, voorspelbaar beleid en ruimte voor innovatie. Alleen dan kunnen bedrijven duurzaam investeren én concurreren.
Vragen of meer informatie?
Neem dan contact op met Jan van Mourik, via mourik@vnoncwbrabatzeeland.nl.
Hans Biezemans is bestuurder van Tragel, een zorginstelling in Zeeuws-Vlaanderen met ruim 900 medewerkers en 950 cliënten. Bij Tragel in Zeeuws-Vlaanderen werken dagelijks honderden mensen aan een waardig bestaan voor cliënten met een verstandelijke beperking – van lichte ondersteuning tot intensieve, 24-uurszorg. Maar de zorg staat onder druk. “Ik heb momenteel bijna vijftig fte aan openstaande vacatures,” zegt bestuurder Hans Biezemans. “En dan heb ik het niet over toekomstige groei, maar over gaten die nú gevuld moeten worden.”
De oorzaak? Die is complex, maar bereikbaarheid speelt een grote rol. “We zien dat mensen uit West-Brabant en Midden-Zeeland afhaken vanwege de reistijd. Laatst nog: een ervaren kandidaat uit Breda vond de functie inhoudelijk interessant, maar zei uiteindelijk af vanwege de structurele vertragingen op de A58. Een uur op en neer per dag was te overzien, maar de realiteit laat zien dat dat vaak meer dan anderhalf uur wordt – het bleek een te groot obstakel.”
Volgens Biezemans is het probleem verraderlijk. Zijn blik focust zich met name op de westelijke kant van de A58, maar ook die zit bomvol oponthoud. “Het zijn geen monsterfiles van een uur, maar een optelsom van knelpunten – Roosendaal, Bergen op Zoom, Etten-Leur – die het verschil maken tussen een acceptabele reistijd en dagelijks frustrerend oponthoud.” En dat werkt door. “Sollicitanten haken af. Medewerkers ervaren stress. En de zorgcapaciteit komt onder druk te staan.” Voor Tragel is die druk voelbaar.
Wil je met ons in gesprek over dit soort uitdagingen en oplossingen — of overweeg je lid te worden? Klik dan op de knop hieronder. We nemen altijd eerst contact met je op voor een kennismaking. Ook na het invullen van het formulier zit je nergens aan vast. 👇
“Wij opereren in een uitdagende regio. Vergrijzing én ontgroening slaan hier dubbel toe. Daardoor zijn we meer dan ooit aangewezen op een bredere arbeidsmarkt. Maar als de infrastructuur die verbindt niet mee ontwikkelt, droogt die toevoer simpelweg op.”
Wat kan er wél?
Hybride werken biedt weinig soelaas. “Onze zorg vindt plaats op locatie. Natuurlijk kunnen backofficefuncties deels op afstand werken, maar dat raakt slechts een klein deel van de organisatie. Voor het primaire proces moeten mensen fysiek aanwezig zijn – en dus kunnen reizen.” Daarom zoekt Tragel naar alternatieven. “We werven in België, werken samen met opleidingen, maar de kern blijft: als je mensen wilt aantrekken, moet je bereikbaar zijn. Mobiliteit is geen luxe – het is een randvoorwaarde voor basiszorg.”
En omdat die voorwaarde momenteel ontbreekt, is het vooruitzicht voor Tragel niet zoals Biezemans gehoopt had. “Onze strategische horizon bestaat op dit moment wel uit een ‘krimpscenario’,” vertelt Biezemans. “Dat klinkt niet hoopvol, maar het is wel realistisch. We weten dat we bepaalde zorgvormen zullen moeten inkrimpen als we het personeel niet vinden. Dat schuift de druk alleen maar door naar andere regio’s – of zorgt ervoor dat mensen geen passende zorg meer krijgen in hun eigen omgeving.”
En dat maakt het een maatschappelijke kwestie, benadrukt hij. “We praten hier niet over extra luxe of nieuwe ambities. We praten over het kunnen volhouden van essentiële zorgverlening.”
Een stille voorspeller
Wat Tragel nu ervaart, is volgens Biezemans slechts een voorbode. “In veel opzichten is dit de toekomst van Nederland in het klein. Een regio waar de bevolking vergrijst, de beroepsbevolking neemt af en de zorgvraag stijgt. Alleen gebeurt het hier eerder – en dus ingrijpender.”
Daarom vindt hij het tijd voor actie. “Durf te investeren in bereikbaarheid. Niet alleen met asfalt, maar ook in de achterliggende verbindingen tussen zorg, wonen en arbeid. Als het in de periferie begint vast te lopen, komt het onvermijdelijk ook elders tot stilstand.” Daarbij sluit de ondernemer af door te benadrukken hoe belangrijk de A58 is. “De A58 is misschien niet voor Zeeland bedacht – maar ze is wél van levensbelang. Wie dat onderschat, riskeert een zorginfarct waar we allemaal last van gaan krijgen.”
Vragen of meer informatie?
Wil je met ons in gesprek over dit soort uitdagingen en oplossingen — of overweeg je lid te worden? Neem dan contact op met Paul Teeuwen via teeuwen@vnoncwbrabantzeeland.nl of lik dan op de knop hieronder. We nemen altijd eerst contact met je op voor een kennismaking. Ook na het invullen van het formulier zit je nergens aan vast. 👇
Steun jij de boodschap ook? Sluit je dan aan in deze collectieve oproep!